Gün doğarken onu beklediğim köşeden gelişin izliyordum ..Gözleri, arkada kalan ve yıllarca bir yük gibi taşıdığı dışına bakıyordu hala . İçinde ne yaşıyorsa yüzünden okunabilirdi .. Artık daha rahat okunabiliyordu üstelik . Altında durduğum mercan dalından yüzüme vuran gün ışığı, her şeyin daha iyi olacağını müjdelesin istiyordum . Oysa sadece beni aydınlatıyor, onun beni daha rahat görebilmesini sağlamaktan başka birşey vadetmiyordu .. Benden büyüktü . Bu da yüzünden rahatlıkla okunuyordu . Çok büyüktü hem de.. Yüzünde okunan kararlılık ve aynı zamanda ışıldayan kararlılık ve gözlerinde! parıldayan kararlılık rahatlatıcıydı .. Geçip gitse de yanımdan, önemi yoktu artık ..