Farklı açılardan bakınca bir kaç nokta farkettim ..
Hala toplumda bir vicdan var , duyarsızlık her dokuya daha sızmamış .. Gayret etmek, yolda gördüğün her mavi kapağı üşenmeden alıp getirmek sevindirici , insanın yüreğini kabartıyor ..
Bir yandan insanoğlunun şu düğmelerle ilişkisi çağrıştı zihnimde.. Görmediğin tanımadığı birinin öleceğini bilse de önündeki düğmeye biraz baskı gördüğünde basıverebiliyormuş insanlar .. Meşhur bir deneymiş... Bizden uzakta insanların kaderine duyarsız kalabiliyoruz yaptığımızın zarara dönüşeceğini bile bile eylemimize devam edebiliyoruz ..Bu bizden uzakta insanlar kolayca yardım etme olanağı sunulduğunda da aynı yoğunlukta mı çalışıyor acaba. . Bizden uzaktaki insanlar derken bir de mesafe değilde zaman boyutunun uzaklaştırdıklarını düşünürsek.. Bizden bin yıl sonra yaşayacak insanlar için duyarlığımız, binlerce kilometre mesafeyle aynı sanki..
En yakınımızdakileri desteklemek bazan çok zahmetli de uzaktakine yetişmek daha çekici ..
İyilik etmenin zararları üzerine hep söylenen atasözleri kurcalıyor zihnimi .. Okulda iyiliğe kodlanmışız ya iyilik nasıl yapılır öğretilmiyor . Ana babadan etraftan gördüğünle bir tarzın oluyor . İyiliğin büyük zararlarından en net Nitzsche bahsediyordu . İyilik yapmak bir tür tecavüzdür .. Başka birinin alanına tecavüz .. İyilik yapana kin tutar gibi bir güçle minnettar olmak bu nedenledir!!!! yanlış anlamadıysam böyle diyor Zerdüşt. .
Olabildiğince , iyilik etmemekte fayda var diyemiyeceğim . Ama iyilik etmenin yolu yordamını bilmiyorsan tuzluk gibi oturmak en münasibi ! İilk yardımcılardan uzak durmanın da yolunu bulmalı ..
Seçimlerimizin belirlediği iç yazgımız yüzümüze okundumu artık ,yere düşüp bayılmadan dirayetle karşılamalı, kabul etmeli, ya da temyiz için direnmeli .
Sabah işe gelirken kafamda çınlayan düşüncemsiler ..